Iturria: Jabier Oses Azurmendi
Eusko Jaurlaritzako Kultura eta Hizkuntza Politika Saila
Euskara hobetzen
|
Artikulua
Non hago?
Telefono finko batera deitzen dugunean, badakigu non dagoen telefonoa, ezagutzen dugu telefonoa hartu digun solaskidearen kokapen fisikoa: —Kaixo, hi, zer giza larru?
Telefono mugikorrekin, ordea, oso bestela gertatzen da: ezin jakin non dagoen markatu dugun zenbakiko telefonoa, eta, ondorioz, ezin jakin non dagoen solaskidea ere. Eta —deigarria egiten zait— solaskidea lokalizatu nahi izaten dugu: —Non hago?, izaten da, sarri ere sarri, lehendabiziko galdera.
Balirudike deserosoa egiten zaigula telefonoaren beste aldean dagoena kokatu ezina. Solaskidea lokalizatu egin behar dugu eta kokatu. Lurrera lotu. Jakin, behintzat, hemengo larreren batean dagoela, eta ez eremu birtualen baten linboan. Solaskidea non dagoen jakinda, seguruago sentituko bagina bezala.
Baina harrigarriena da, non hago? galdetutakoan, telefonoaren beste aldekoa ez zaigula pipertzen:
—Eta hi? Jakin al liteke non kristo hagoen hi?
Anjel Lertxundi
Marrazkia
