Iturria: Jabier Oses Azurmendi | Hizkuntza normalizazioko teknikaria | Kultura eta Hizkuntza Politika Saila

Nynorsk-a

Wikipediak dioenez, “norvegiera idazteko bi estandarretako berrien eta gutxien erabilia da: Norvegiako biztanleen %12 inguruk darabilte”, eta 600.000 hiztun inguru ditu…”. Bestea bokmål-a da.

Nynorsk-ak  danieraren eragin txikiagoa du bokmålak baino.

Bestalde, bokmål-a norvegieraren atzerritar ikasleek ikasten duten aldaera da.

Bokmål-a Norvegiako bi idaztarauetatik zaharrena da, eta herrialdean gehien erabiltzen dena: Norvegiako biztanleen % 85-90 inguruk darabilte. Salbuespena Mendebaldeko Norvegia da; hango hiztun gehienek nynorsk-a baitarabilte.

Jon Fossek, sarituak, Norvegiako eskolen % 15ean irakasten den modu horretan idazten ditu bere antzezlanak, eleberriak eta olerkiak. Erakunde ofizialek bi formak erabiltzen dituzte, eta nynorsk-a hizkuntza ofiziala da zenbait udalerritan, batez ere herrialdearen mendebaldean, Fosse jaio eta hazi zen lekuan. Egunkari gehienak ez daude horrela idatzita, eta gazteek nahiago dituzte idazteko beste modu batzuk.

Los Angeles Review of Books kultur argitalpenak nynorsk-en idaztea “ekintza politikoa” ote zen galdetu zionean, Fossek erantzun zuen: “Ez, nire hizkuntza da, besterik gabe. Horixe ikasi nuen eskolako lehen egunetik amaiera arte, 12 edo 13 urtez. Hizkuntza gutxitua da, eta hori da idazle gisa dudan abantaila bakarra. Ia inoiz ez da erabiltzen iragarkietan edo enpresetan akademian, literaturan eta elizan erabiltzen den moduan. Asko erabiltzen ez denez, Bokmål-ak ez duen freskotasun mota bat du “.

Wikipedia eta eldiario.es